Öfke
Öfkeyle yapılan her hareket çocuk kalmış bir ruhun bedeninden ayrılmış ve küs kalmış bir ruhun kavgasını gösterir.
Farklı gözlerle ise onu acınası kılar ve savunmasız bırakır.
Atmosfer değiştiğinde ise çağresizce düşünmeye, kapkaranlık bir odaya kilitlenmeye mecbur bırakır. Ve nedensizce orada kalır .Artık biraz geç kalmamış mıdır ? artık ne geriye dönüş vardır . ne de düşünerek söylediklerinin yerine yeni replikler uydurmak …
Artık bir dönüş kapısı da yoktur ve düşünerekte çoktan kapanmış kapıları nasıl aralar ki .
O da kapanmış kapının önünden geçip gitmeyi değil önünde dikilmeyi seçer anlamsızca ve bir süre sonra ağır ağır oda yanından yürümeye ve uzaklaşmaya başlar ama o artık öfkeyi de tatmıştır kötü bir çocuk olarak kara tahtaya yazılmıştır.
Belki birazda kaybetme korkusu da vardır içinde zamanla sinmeyi bekleyen .
O aslında çok yavaş oynanacak bir oyunu hırsıyla kaybetmiştir .
Yavaş oynamak o oyunu oyun yapar o oyunu hızlandırmayı tercih etmiştir ve o oyun da satrançtır.
Kaybetme korkusuyla ileri sürdüğü her vezir karşısındaki o çift gözü şaha o kadar yakınlaştırmıştır.
Ecem Bektaş