Yazı yazmamım tam vaktiydi.Kar yağıyordu,kahvemde yanımdaydı.Niye içimde rahatlık vardı? Etrafın beyaz olmasımı? Bence cevap oydu etrafın bembeyaz olması.Peki niye insana huzur veriyordu? Saflığı, masumiyeti, temizliği simgeler. Serin bir his verir, canlandırır. Güven verdiği için bence.Ama içnde bir parça karamsarlık vardı neydi bu karamsarlığın nedeni? Kafamı sol tarafa çevirdim ve kar durmuştu tam kağıdı yırtçaktım ki annem dur dedi .Allah'mı yollamıştı onu diğer odadaydı ve ben tam kağıdı yırtarken içeri girdi.Dedi dışarı bak ve baktığımda ne göreyim sanki rüya görüyordum az önce kar durmuştu ne ara doldu yerler ? Yanımda birşey eksikti neydi o ? Bulmuştum kardeşlerim yanımda yoktu onu bırakın ailem bile yanımda değildi çünkü onlar beni yarınki mate... şu lanet olası dersin adını söylemek istemiyorum. İşte o dersin yazılısı vardı ve ailem ona çalışıyorum zannediyordu.Ama ben bu fırsatı kaçırırmıyım(?) 
      Kar yağıyor,sıcak bi içecek ve boş bir zihin .Doğruları söylemek gerekir işte diyorum ya zihnim boş. Bugun konferansa gittik,ve ben dinlerken hiçbir şey anlamadım.
      Sizce şu anda ne düşünüyordum? 
     Yoğun kar yağması ve okulların tatil olması ama başta şunu söylüyeyim kar yağsın ama çok soğuk olmasın çünkü herkez evde kalamıyor... Herhalde bu yazıyı annem okuduktan sonra 'kafan anca böyle şeylere' çalışır diyecek. Çok uzatmak istemiyorum. Bu yazıyı yazmaya teşvik eden Mustafa ya,ve başka kişiler... İsim vermek istemiyorum çünkü yanlış anlayanlar kesin çıkar.Mustafa yı örnek olarak göstermemim nedeni: 'onun yazıyı yazdığı zamanki koşullarla şimdiki zamanın aynı olması. 
    Ve bir gün kalem diyecek ki 'Yeter artık bu kadar yazdığın çiz gitsin...'

                                                    M.Enes Açıkmeşe